فاطمه احمدپری - دانشجوی کارشناسی آمار دانشگاه خلیج فارس بوشهر
الهام السادات شکوهی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی دانشگاه تهران

کشور ایران دارای اقلیم خشک و نیمه خشک است که با ریزش های کم جوی و محدودیت شدید منابع آب روبرو میباشد. تبخیر و تعرق گیاه مرجع یکی از مولفههای مهم سیکل هیدرولوژی است که تخمین دقیق آن برای مدیریت بهینه منابع آب لازم میباشد. همچنین به منظور تعیین مقدار آب مصرفی و محاسبه مصرف آتی آب براساس محاسبه یا اندازه گیری مقدار تبخیر-تعرق، برنامه ریزی آبیاری انجام میشود تا با آن بتوان زمان رسیدن به حد مجاز تخلیه را برآورد نمود. نتایج مطالعات مختلف نشان داده است که پس از لایسیمتر وزنی، روش فائو- پنمن- مانتیث، هم در شرایط آب و هوایی خشک و هم در شرایط آب و هوایی مرطوب، به عنوان دقیق ترین روش تعیین تبخیر و تعرق گیاه مرجع میباشد. هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی 16 روش مختلف تخمین تبخیر و تعرق گیاه مرجع در ایستگاه هواشناسی شهرستان دیلم میباشد. بدین جهت از اطلاعات ماهانه هواشناسی ایستگاه های مطالعاتی، در دوره آماری 1383-1396 استفاده گردید. نتایج روش ها با خروجی روش فائو پنمن مانتیث مقایسه گردید. در این مطالعه، برای مقایسه کمی نتایج حاصله از مدل های مختلف تبخیر - تعرق، از شاخص های آماری جذر میانگین مربعات خطا (RMSE) و میانگین خطای مطلق (MAE) استفاده شده است. نتایج این بررسی نشان داد که در صورت کمبود آمار مورد نیاز برای بکارگیری روش فائو پنمن مانتیث در ایستگاه دیلم، میتوان روش های ASCE st PM، ASCE PM، ASCE PMrs، 1972KPen، FAO 24Pen، FP 17 Pen، 1948Pen و 1996 KPen را بهترین شاخص برای اندازهگیری تبخیر- تعرق پتانسیل در منطقه در نظر گرفت

تبخیر - تعرق، روش فائو- پنمن- مانتیث، شهرستان دیلم، میانگین مربعات خطا، میانگین خطای مطلق