اثر کاربرد سطوح مختلف هیدروژل سوپرجاذب بر عملکرد علوفه تر و رنگدانه های فتوسنتزی در ذرت تحت تنش خشکی

به منظور بررسی اثر کاربرد سطوح مختلف هیدروژل سوپرجاذب بر عملکرد تر و رنگدانه های فتوسنتزی و نیز درصد پروتئین دانه ذرت در شرایط تنش خشکی، آزمایشی در سال زراعی 1396 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود به صورت اسپلیت پلات و بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تنش خشکی بهعنوان فاکتور اصلی در سه سطح شاهد ( دور آبیاری معمول منطقه، 7روز)، تنش متوسط (دور آبیاری 12 روز) و تنش خشکی شدید (دور آبیاری 17روز) در کرت های اصلی و پلیمرهای سوپر جاذب بهعنوان فاکتور فرعی در چهار سطح صفر (شاهد)، 75، 150 و 225 کیلوگرم در هکتار در کرت ها جای گرفتند. نتایج نشان داد که اعمال تنش خشکی باعث کاهش رنگدانه های فتوسنتری، عملکرد علوفه تر و نیز افزایش درصد پروتئین دانه گردید. سوپرجاذب توانست تاثیر منفی تنش خشکی را بر صفاتی از جمله کلروفیل تقلیل دهد. لازم به ذکر است اثر برهمکنش تیمارهای تنش خشکی و سطوح سوپر جاذب در صفت عملکرد علوفه تر معنیدار شد. بیشترین عملکرد علوفه تر از تیمار کاربرد 225 کیلوگرم سوپرجاذب و عدم وجود تنش به دست آمد و تیمارهای 150 و 225 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب و تنش خشکی متوسط با عملکرد 80/99 و 85/83 تن در هکتار علوفه تر عملکرد مشابه آمار را نسبت به شرایط فاقد تنش نشان دادند. بهطور کلی نتایج نشان داد که اثر متقابل دورهای آبیاری و سوپر جاذب، بر در مجموع کاربرد سوپر جاذب به میزان 225 کیلوگرم در هکتار در شرایط تنش ملایم موجب جبران کاهش اثر سوء ناشی از خشکی شد.

Keywords:

ذرت , تنش کم آبیاری , کلروفیل , آنتوسیانین , علوفه تر