شیدا مرادی فرد - گروه باغبانی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران، پاکدشت، تهران
محمودرضا روزبان - گروه باغبانی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران، پاکدشت، تهران
ساسان علی نیایی فرد - گروه باغبانی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران، پاکدشت، تهران

تنش شوری یکی از مهمترین عوامل کاهش رشد در گیاهان میباشد. امروزه بیش از 420 هکتار از درختان مثمر و غیرمثمر پسته در کرمان که دارای اقلیم خشک و نیمه خشک میباشد، کشت میشود؛ لذا در این پژوهش اثرات ناشی از تنشهای شوری در دو ژنوتیپ امیدبخش قزوینی و هیبرید قزوینی×آتلانتیکا با چهار سطح شوری (صفر، 6، 12 و 18 دسیزیمنسبرمتر) با سه تکرار در گلخانه موردبررسی قرار گرفت و برخی پارامترهای رشدی ارتفاع دانهال ها، تعداد برگ و قطر طوقه؛ غلظت رنگیزه های کلروفیل، کاروتنوئیدها و آنتوسیانین؛ شاخص پایداری غشا و غلظت عناصر سدیم و پتاسیم ارزیابی شد. نتایج حاکی از آن بود که کاربرد سدیم کلرید به همراه کلسیم کلرید سبب کاهش معنیدار رشد دانهالهای هیبرید شد. پایداری غشاء نیز در سطح 18 دسیزیمنیسبرمتر نسبت به شاهد 30/51 درصد کمتر بود. با افزایش سطح شوری میزان کلروفیل کاهش یافت به طوری که تفاوت معنیداری میان ژنوتیپ هیبرید و قزوینی در سطح 18 دسی زیمنس برمتر نبود بااین حال افزایش سدیم کلرید به همراه کلسیم کلرید تا 6 دسیزیمنسبرمتر با شاهد تفاوت معنیداری ایجاد نکرد. میزان کاروتنوئید در دانهال های قزوینی در سطح 6 دسیزیمنسبرمتر با شاهد تفاوت معنیداری نداشت اما نسبت به 18 دسیزیمنسبرمتر کاهش 20/85 درصدی را داشت. همچنین با افزایش تنش شوری تفاوت معنیداری در تجمع سدیم در برگ دانهالها بود و بیشترین تجمع در 18 دسیزیمنسبرمتر مشاهده شد. نسبت سدیم به پتاسیم در ریشه در دانهال هیبرید در سطح شوری 18 دسیزیمنسبرمتر دارای کمترین میزان بود که خود میتواند یک شاخص مهم در ارزیابی ارقام متحمل باشد

پسته اهلی، شاخص Na+/K+، غلظت عناصرمعدنی