اثر بسترهای کاشت و کود آبیاری بر برخی شاخص های رشد رویشی و ترکیبات بیوشیمیایی دانهال های بادامک Prunus scoparia Spach

ایران به دلیل وجود رویشگاه های گونه های وحشی بادام، از مراکز مهم تنوع ژنتیکی بادام محسوب می شود. بادامک یا آلوک (Prunus scoparia) یکی از این گونه ها می باشد که علاوه بر دارا بودن اهمیت به عنوان پوشش گیاهی در عرصه های طبیعی و کاربردهای دارویی، در فضای سبز نیز کاشت شده و از نظر باغبانی می تواند به عنوان پایه یا والد در برنامه های بهنژادی بادام اهلی استفاده شود. استان خوزستان یکی از رویشگاه های این گونه در ایران می باشد. با توجه به اهمیت تکثیر این گونه و بهبود سرعت رشد دانهال، در آزمایش حاضر اثر تیمارهای خاک زراعی، -2 خاک+کودحیوانی پوسیده (9:1)، -3 خاک بکر ، -4 خاک+ محلول غذایی لانگ اشتون (محلول غذایی اختصاصی برای بادام)، - 5 خاک+ محلول غذایی اپستین، -6 شن+ محلول غذایی اپستین در سه تکرار (هر تکرار 4 گلدان) بر رشد و برخی ترکیبات بیوشیمیایی دانهال های بادامک بررسی شد. نتایج نشان دادند بسترکاشت خاک یا شن که محلول غذایی لانگ اشتون یا اپستین برای تغذیه گیاه استفاده شود، می تواند در بهبود برخی شاخص های رشد مانند ارتفاع ساقه، نسبت وزن برگ به وزن شاخساره و شاخص رشد شاخساره گردید. هم چنین در دانهال های رشد یافته در بستر خاک استفاده از روش کود آبیاری در بستر خاک موجب تغییر معنی داری در کلروفیل و کارتنوییدهای کل برگ و کربوهیدرات های ساختمانی غیر محلول (هگزوزها و گلوکز) برگ و ریشه و نیترات ریشه دانهال های بادامک گردید. با توجه به رشد کند دانهال های بادامک، پیشنهاد می گردد اثر کود آبیاری در بستر خاک و یا شن برای بهبود رشد دانهال های بادامک (Prunus scoparia) مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

بادام وحشی , منابع ژنتیکی , نیتروژن , ریشه