مقایسه تاثیر تیمار حلال و روش استخراج بر میزان ترکیبات فنولی آزاد و باند شده عصاره پوست انار ساوه

انار (Punica granatum L.) میوه نواحی مدیترانه است که در ایران نیز رشد می کند. پوست انار از گذشته به دلیل خاصیت دارویی مورد توجه بوده است. در این مطالعه تاثیر حلال های مختلف آب، اتانول:آب (80:20) و روش استخراج حلالی و با کمک اولتراسوند بر میزان ترکیبات فنولی آزاد و باند شده عصاره پوست انار ترش ساوه استان مرکزی مورد بررسی قرار گرفت. بالاترین میزان ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی با استفاده از حلال اتانول: آب روش اولتراسوند استخراج شد که به ترتیب mg GA/100 gr E 3450/23 و 273/41 mg CE/100 gr E و کمترین مقدار آن 1886/88 mg GA/ 100 gr E و 158/84 mg CE/100 gr E برای روش استخراج با آب بود. کمترین میزان ترکیبات فنولی باند شده در روش استخراج با اولتراسوند مشاهده شد. اندازه گیری خاصیت آنتی اکسیدانی عصاره ها با استفاده از روش مهار رادیکال آزاد DPPH و احیا آهن انجام شد که بیشترین خاصیت آنتی اکسیدانی به ترتیب متعلق به عصاره های اتانول:آب و آبی روش اولتراسوند و کمترین آن به ترتیب مربوط به عصاره های حلالی اتانول:آب و آب بود. عصاره اولتراسوندی اتانول:آب پوست انار ساوه به دلیل دارا بودن خاصیت آنتی اکسیدانی میتواند جایگزینی برای آنتی اکسیدان سنتزی TBHQ متداول در صنعت غذا باشد.

Keywords:

پوست انار , حلال , عصاره , فنول آزاد , فنول باند شده