ارزیابی روش های جاستین، ایکار و کوتاین در برآورد آبدهی حوزه آبخیز کوه بازو

جهت کاربریهای مختلف کشاورزی، صنعتی و شهرسازی از حوزه های آبخیز، معین بودن میزان آبدهی سالانه و ماهانه این حوزه ها از نیازهای اساسی است. در مناطق خشک با توجه به کمبود آمار هیدرومتری و مطالعات بیلان آب، عموماً از روابط تجربی مختلف در برآورد آبدهی حوزه ها استفاده می شود. هدف از ارائه مقاله حاضر، بررسی نتایج روش های تجربی ایکار، کوتاین و جاستین در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. بدین جهت با مطالعه موردی در حوزه آبخیزکوه بازو نسبت به برآورد آبدهی محدوده مورد نظر با استفاده از این روشها اقدام گردید. دراین مطالعه از داده های اقلیمی حاصل از ترسیم شبکه خطوط هم بارش و همدما در منطقه مورد مطالعه استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که روشهای کوتاین و ایکار برای مناطق خشک مناسب نبوده و با خطاهای فاحش همراه می باشند. لذا روش جاستین با توجه به تغذیه آماری از ایستگاه های هیدرومتری و در نظرگرفتن شرایط فیزیوگرافی حوزه های آبخیز، بعنوان یکی از روشهای تجربی مناسب در این منطقه پیشنهاد می شود و بنابراین می تواند مبنای محاسبات آتی منطقه قرار بگیرد.

Keywords:

برآورد آبدهی , روش جاستین , حوزه آبخیز کوه بازو