تبیین نظری مفاهیم اصلی بازآفرینی شهری و تاثیر آن بر بافت فرسوده شهری

بازآفرینی شهری به معنای احیا، حیات مجدد و به عبارت دیگر دوباره زنده شدن شهر می باشد. در بازآفرینی شهری، توسعه شهری به معنی رشد کمی عناصر کالبدی شهر برای اسکان جمعیت و ارتقای کیفیت زندگی، در قالب طرح های توسعه شهری رخ خواهد داد. براین اساس مطالعه حاضر با روش توصیفی با هدف تبیین مفاهیم اصلی بازآفرینی شهری و تاثیر آن بر بافت فرسوده شهری به بررسی اسنادی و کتابخانه ای متمرکز بوده است. نتایج بدست آمده نشان داد که اثرات بازآفرینی شهری بر بافت فرسوده شهری، به سه دسته کالبدی، اقتصادی و اجتماعی- فرهنگی تقسیم می شود. اثرات کالبدی شامل جستجوی محدودیت ها و توان های بالقوه، همانگی کالبد شهر با دگرگونی های اجتماعی و اقتصادی؛ اثرات اقتصادی شامل: جذب سرمایه های داخلی، تشویق به خوداشتغالی، ایجاد شغل های موقت و پاره وقت، بهبود آموزش و افزایش مهارت های حرفه ای؛ اثرات اجتماعی- فرهنگی: به حداقل رساندن جرائم و خشونت، فراهم نمودن خدمات بهداشتی و درمانی مناسب، تاکید بر توانمندسازی اجتماعات، توجه به نیازهای گروه های مختلف می باشد. بهره گیری سیستمی از اثرات موجود در برطرف سازی بسیاری از مشکلات بافت های فرسوده شهری می تواند یکی از مهمترین راهکارها برای بهبود شرایط اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی باشد.

Keywords:

بازآفرینی شهری , بافت فرسوده شهری , دیدگاه های بازآفرینی شهری , اصول بازآفرینی شهری