چگونگی استفاده بهینه از آبهای سطحی در ساختار و شکل گیری منظر شهری

آب به شکل جریان سطحی به عنوان عامل طبیعی مهمی در طول روند شکل گیری و گسترش شهر و به عنوان استخوانبندی شهرها با توجه به اندازه و ابعاد خود تاثیر بسزایی در تفکیک محلات و سیمای بدنه همجوار خود می گذارد. از این رو در صورت عدم توجه کافی در هنگام ارائه طرح های شهری گاه محل انباشت زباله ها و در برخی دیگر محل وقوع سیلاب و غیره شده و ساختار کلی شهر را برهم می زند که بر ناپایداری محیط شهری می افزاید. ازجمله این عناصر طبیعی در دل شهر آبهای سطحی جاری درون شهرها هستند. در این بررسی با پذیرش نقش آبهای سطحی به عنوان بخشی از جلوه کالبدی محیط طبیعی شهر سعی در هماهنگ سازی بافت شهری با آن، با استفاده از روش تحلیلی- ارزیابی می باشد.از این رو به بررسی مبانی نظری در هریک از موضوعات هیدرولوژی و طراحی و شناخت وضع موجود این آبهای سطحی از طریق تعیین نقاط قوت، ضعف و فرصت و تهدید شرایط موجود پرداخته شده است.

Keywords:

آبهای سطحی , محیط زیست شهری , رواناب , شهر پایدار