شروین زنجانی - دانشجوی دکترای روانشناسی،پردیس بین المللی ارس دانشگاه تبریز

این پژوهش با هدف بررسی تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر سازگاری اجتماعی در دانش آموزاندختر در معرض خطر دبیرستان های شهر تبریز پرداخته شده است. روش تحقیق حاضر نیمه آزمایشی و جامعهآماری در این پژوهش، دانش آموزان دوره متوسطه شهر تبریز می باشد. نمونه مورد مطالعه 30 نفر از دانشآموزان در معرض خطر بودند که از روش تصادفی ساده جهت جمع آوری نمونه آماری بهره گرفته شده است.نمونه مورد مطالعه به دو گروه 15 نفره شامل گروه آزمایش و گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه آموزش مهارتهای زندگی برای گروه آزمایش، در 12 جلسه 90 دقیقه ای در 6 هفته اجرا گردید. در طی این مدت گروه کنترلهیچ نوع مداخله ای دریافت نکرد. سپس پرسشنامه سازگاری اجتماعی دانش آموزان در معرض خطر (پسآزمون) به عمل آمد. داده های بدست آمده از پیش آزمون و پس آزمون بوسیله ی آزمون کواریانس مورد تجزیهو تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد.تست مشاهده شده در سطح (p> 0/05) از نظر آماری معنی دار می باشد. نتایج بیانگر این بود که سازگاریاجتماعی در گروه آزمایش به طور معنی داری افزایش یافته است. و همینطور یافته های حاصل از پژوهش نشانداد که آموزش مهارت های زندگی تاثیر معنی داری بر افزایش سازگاری اجتماعی گروه آزمایش داشته است.

آموزش مهارت های زندگی، سازگاری اجتماعی، دانش آموزان در معرض خطر