اثربخشی روانشناسی مثبت گرا بر افزایش رضایت شغلی معلمان کودکان مبتلا به سندرم داون

سندرم داون از متداول ترین اختلالات کروموزومی مادرزادی است که همیشه عقب ماندگی ذهنی را با درجات مختلف به همراه دارد. معلمان این طیف از کودکان به دلیل شرایط و نیازهای خاص این دانش آموزان همواره با مشکلات فراوانی رو به رو هستند. بنابراین طراحی برنامه های مناسب با بهره گیری از مداخلات روانشناسی مثبت نگر از مهمترین عوامل برای کمک به این طیف از افراد جامعه می-باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مداخلات روانشناسی مثبت نگر بر افزایش رضایت شغلی معلمان کودکان مبتلا به سندرم داون است. در این تحقیق تجربی، 30 نفر از معلمان کودکان مبتلا به سندرم داون از مراکز آموزش کودکان استشنایی استان بوشهر در سال تحصیلی 1397-1396به صورت تصادفی انتخاب گردید و به عنوان نمونه در دسترس قرار گرفتند. معلمان به 2 گروه 15 نفره تقسیم شدند و یک گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. پژوهش از نوع آزماشی بوده و از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جهت گردآوری داده ها، پرسشنامه سنجش رضایت شغلی مینایی و ویسمه استفاده شد. مداخلات روانشناسی مثبت نگر طی 10 جلسه آموزشی روی گروه آزمایش اجرا گردید. نتایج نشان داد که مداخلات روانشناسی مثبت گرا در افزایش رضایت شغلی معلمان کودکان مبتلا به سندرم داون موثر بود. براساس نتایج این تحقیق، با بهره گیری از مداخلات روانشناسی مثبت گرا می توان رضایت شغلی معلمان کودکان مبتلا به سندرم داون را بهبود بخشید. بنابراین، این روش به عنوان یک برنامه موثر برای معلمان کودکان مبتلا به سندرم داون توصیه می شود.

Keywords:

روانشناسی مثبت گرا , رضایت شغلی , معلمان کودکان مبتلا به سندرم داون