بشیر مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری، دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
ابوالفضل حسنی - استاد گروه راه و ترابری، دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس

با توجه به افزایش روزافزون پسماندهای پلاستیکی و سوق دیدگاه جهانی به سوی حفظ محیط زیست و استفاده کمتر از منابع طبیعی، لازم است پسماندهای پلاستیکی در جهت این اهداف، مدیریت گردند. در چند دهه اخیر، خواص منحصربه فرد پلاستیک های بازیافتی موجب رشد نرخ استفاده از این مواد در صنعت شده است که از میان پسماندهای پلاستیکی،PET1ها آمار قابل ملاحظه ای را به خود اختصاص میدهند. لذا بکارگیری این مواد پلاستیکی در صنعت راهسازی را میتوان به عنوان گزینهای مناسب و مقرون به صرفه در راستای این اهداف معرفی نمود. همچنین با توجه به تحقیقات گسترده در زمینه استفاده از PET در روسازیهای بتنی و روسازیهای آسفالتی، جهت ایجاد دید جامع نسبت به موضوع، در این مقاله سعی بر آن است که تاثیرات استفاده از PET بر بتن تازه و سخت شده و همچنین مشخصات آسفالت ارائه گردد. در مقاله حاضر آمار گزارش شده برای پسماند پلاستیکی، روش بازیافت و تاثیرات یاد شده بر روسازی بتنی و آسفالتی مورد بحث قرار گرفته است. بطور کلی نتایج حاصل از بررسی پژوهشهای انجام شده بر روی درصدهای مختلف جایگزینی PET بازیافتی در شکل و اندازه های گوناگون در رویه های بتنی، کاهش وزن مخصوص، زوال مشخصات مکانیکی اعم از مقاومت فشاری، مقاومت کششی غیرمستقیم و مقاومت خمشی را نشان میدهند اما در معدود تحقیقات صورت گرفته بر روی مقاومت سایشی، تحلیل نتایج حاکی از افزایش این مشخصه است که نیاز به بررسی بیشتر میباشد. همچنین در روسازیهای آسفالتی، نتایج استفاده از PET بازیافتی، بهبود مقاومت در برابر شیار شدگی و همچنین بهبود عمر خستگی را از خود نشان داده اند.

پلاستیک بازیافتی، پلیاتیلن ترفتالات، روسازی بتنی، روسازی آسفالتی