بررسی اثر الیاف میکرو و ماکروسنتتیک بر ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی بتن مقید

هنگامی که بتن رطوبت خود را از دست میدهد دچار جمع شدگی و در نتیجه ترک خوردگی میشود. ترکها علاوه بر آثار نامطلوب بر ظاهر بتن سبب کاهش مقاومت و دوام آن میشوند. یکی از دغدغه های مهم در مورد بتن و به ویژه بتنهای مورداستفاده در کفسازیها و رویه های بتنی بحث ترکخوردگی ناشی از جمع شدگی مقید بتن است. ازجمله راهکارهای کاهش اثرات ترکهای جمع شدگی استفاده از الیاف در بتن است. هدف تحقیق حاضر ارزیابی و مقایسه اثر الیاف پلیمری میکرو و ماکرو بر ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی بتن مقید و نیز مقاومت فشاری و مدول گسیختگی آن است. بدین منظور در فاز اول تحقیق اثر دو نوع از الیاف میکرو با نامهای پلی پروپیلن و دوجزئی(پلیمری اصلاح شده) بر ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی مقید بتن مورد بررسی قرار گرفت و الیاف بهینه فاز اول انتخاب گردید. نتایج فاز اول تحقیق نشان داد که الیاف پلی پروپیلن عملکرد بهتری در جهت افزایش زمان ایجاد نخستین ترک و کاهش حداکثر عرض ترک ایجاد شده دارد. ازاینرو الیاف پلی پروپیلن به منظور استفاده در فاز دوم تحقیق و در کنار الیاف ماکرو انتخاب شدند. فاز دوم تحقیق به بررسی اثر افزودن الیاف ماکروپلیمری و نیز طرح هیبرید، حاوی هر دو نوع الیاف میکرو و ماکرو، بر ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی و مقایسه آن با بتن بدون الیاف پرداخته شد. نتایج آزمایشگاهی به دست آمده در فاز دوم نشان می دهد که حضور الیاف ماکرو به سبب مدول الاستیسیته بالای این نوع از الیاف، تاثیر بسزایی بر ترک های جمع شدگی ناشی از خشک شدن داشته است. سن ترک خوردگی برای نمونه بتن شاهد، نمونه حاوی الیاف میکرو پلی پروپیلن، نمونه حاوی الیاف ماکرو پلیمری و طرح هیبرید به ترتیب برابر 2/75 روز، 3/9 روز، 7/01 روز و 7/3 روز بوده است که نشان از تاثیر قابلتوجه الیاف ماکرو بر سن ترکخوردگی دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که استفاده از هر دو نوع الیاف میکرو و ماکرو در کنارهم (طرح هیبرید) بهترین عملکرد را در زمان ایجاد نخستین ترک و نیز کنترل عرض ترک داشته است.

Keywords:

الیاف ماکروپلیمری , الیاف میکروپلیمری , بتن الیافی , جمع شدگی بتن مقید