بررسی پروژه تغییر کاربری دیمزارهای کم بازده به مرتع در حوزه های آبخیز( مطالعه موردی حوزه آبخیز کالپوش)

اجرای طرحهایی که بتواند به نحوی از فشار چرای دام در مراتع جلوگیری نماید باعث جلوگیری از انهدام و سیر قهقرایی مراتع موجود و بهبود شرایط زیست ساکنین آن حوزه آبخیز خواهد شد. در این مطالعه دو نوع کاربری زمین با عنوان کشت گیاه مرتعی و علوفه ای یونجه و بهره برداری به صورت کشت متناوب گندم و آفتابگردان دیم در منطقه کالپوش واقع در حوزه آبخیز سد گلستان مورد مقایسه اقتصادی قرار گرفت. این مطالعه در یک دوره 4 ساله و با وسعت 400 هکتار انجام شد. نتایج بررسی حاصل نشان می دهد میزان تولید و درآمد حاصل از گیاه مرتعی یونجه بیشتر از دو گیاه زراعی آفتابگردان و گندم است. از این رو تغییر کاربری زمینهای زراعی مذکور به اراضی مرتعی صرفنظر از نقش پوشش دائمی و چند ساله یونجه از نظر تاثیر آن در حفاظت آب و خاک و کاهش پدیده فرسایش دارای توجیه اقتصادی است.

Keywords:

مقایسه اقتصادی , مراتع , دیمزار , کالپوش , حوزه آبخیز سد گلستان