نقد فرگه بر روانشناسی گری

چکیده بنابر مکتب روانشناسی­ گری، قوانین منطق و ریاضیات چیزی جز گزارش های تعمیم یافته از الگوهای تفکر حاکم بر ذهن بشری نیست در نتیجه محتوای عبارت های منطقی، ایده هایی صرفا ذهنی و آفریده ذهن بشرند و اگر ساختار ذهن ما به شیوه ه­ای متفاوت با آنچه بالفعل است می­ بود، آن گاه قوانین منطقی چیزی متفاوت با آنچه از قضا در حال حاضر هستند می ­بودند. از نظر فرگه، بنیان این نظریه بر مفهوم­ گرایی و ایده نگاری معنای کلمات است. در باور فرگه معنای گزاره ­ها، که وی آن را اندیشه می نامد امری متمایز از ایده ها و مفاهیم حاضر در ذهن هر فرد است و وی با دو استدلال درصدد اثبات این امر است. عدم گفتمان مشترک و در نتیجه تبدیل زبان به امری شخصی و همچنین حاصل شدن نسبی­ گرایی معرفت شناختی دو تالی فاسد پذیرش عدم تمایز اندیشه از ایده است. در این پژوهش روشن می­ گردد که اشکالات فرگه بر مفهوم گرایی همچنان پابرجا است و به این اشکالات تا کنون پاسخ قانع کننده ­ای داده نشده است. رویکرد این پژوهش متمرکز بر استدلال­ های سلبی فرگه در نقد مفهوم گرایی و نه نظریات ایجابی فرگه در نحوه ادراک اندیشه­ ها است.

Keywords:

گوتلوب فرگه , روانشناسی گری , ایده , اندیشه , معنای واحد , نسبی گرایی , معرفت شناسی