تحلیل فراوانی منطقه ای جریان حداقل در بخش هایی از حوضه آبخیز کارون شمالی در استان چهار محال و بختیاری

خشک­سالی هیدرولوژیکی موجب کاهش آب­های سطحی و زیرزمینی می­شود. هدف از پژوهش حاضر تحلیل فراوانی منطقه­­ای جریان حداقل در بخش­هایی از حوزه آبخیز کارون شمالی در استان چهار محال و بختیاری بود. برای این منظور، از اطلاعات 11 ایستگاه هیدرومتری استفاده شد. تعداد 15 ویژگی مختلف فیزیوگرافی، اقلیمی و هیدرولوژیکی حوضه در برآورد جریان حداقل استفاده شدند. در ابتدا ایستگاه­های هیدورمتری با استفاده از روش تجزیه و تحلیل خوشه ای به دو گروه همگن تقسیم شدند. سپس با استفاده از روش تجزیه به مولفه های اصلی (PCA) از بین 15 ویژگی فیزیوگرافی، اقلیمی و هیدرولوژیکی مهم­ترین ویژگی­ها برای هر منطقه انتخاب شد. در نهایت مدل­های برآورد جریان حداقل هر منطقه با استفاده از روش رگرسیون گام به گام در دوره­های بازگشت 2، 10، 25 و 50 ساله توسعه یافتند. نتایج نشان داد که ویژگی های مساحت حوضه با بار وزنی 347/0، ضریب کشیدگی با بار وزنی 398/0، طول حوضه با بار وزنی 326/0و ضریب گردی با بار وزنی326/0مهم­ترین ویژ­گی­ها در برآورد جریان حداقل بودند. به طورکلی همه مدل­های رگرسیونی-لگاریتمی در دو منطقه برای تمامی دوره­های بازگشت­ها با ضریب تعیین بیشتر از 96/0 کارایی مناسبی در برآورد جریان حداقل داشتند. 

Keywords:

حوضه ارمند , خشک سالی هیدرولوژیکی , رگرسیون چند متغیره , جریان حداقل , PCA