شناسایی و تفکیک رخساره های ژئومورفولوژی منطقه سبزوار با استفاده از سنجش ازدور و سیستم اطلاعات جغرافیایی
عنوان مقاله: شناسایی و تفکیک رخساره های ژئومورفولوژی منطقه سبزوار با استفاده از سنجش ازدور و سیستم اطلاعات جغرافیایی
شناسه ملی مقاله: JR_GIRS-9-1_007
منتشر شده در شماره 1 دوره 9 فصل در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_GIRS-9-1_007
منتشر شده در شماره 1 دوره 9 فصل در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
اسماعیل سیلاخوری - دانشجوی دکتری بیابان زدائی دانشکده مرتع و آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
مجید اونق - استاد دانشکده مرتع و آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
خلاصه مقاله:
اسماعیل سیلاخوری - دانشجوی دکتری بیابان زدائی دانشکده مرتع و آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
مجید اونق - استاد دانشکده مرتع و آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
چشم اندازهای ژئومورفولوژی پایه و اساس بررسی های منابع طبیعی حوزه های آبخیز به شمار میرود. زیرا که این مناظر تحت تاثیر عوامل بسیاری مانند آب وهوا، خاک، هیدرولوژی، محیط زیست، زمین شناسی و غیره هستند. در این پژوهش، منطقه سبزوار با روند ژئومورفولوژیکی متنوع از کوهستان تا پلایا انتخاب گردید تا با استفاده از سنجش ازدور و سیستم اطلاعات جغرافیایی رخسارهای ژئومورفولوژی آن شناسایی و تفکیک گردد. برای این منظور از تلفیق دو روش روی هم گذاری لایه ها و تفسیر بصری واحدهای فتومورفیک استفاده شد. درروش روی هم گذاری لایه ها نقشه های شیب، ارتفاع و زمین شناسی تهیه و طبقه بندی شد. در بخش تفسیر بصری، تصاویر ماهوارهای لندست 5 سنجنده TM مورداستفاده قرار گرفت. پس از پیش پردازش تصاویر، تکنیک های تحلیل مولفه های اصلی، شاخص OIF، تصاویر کاذب رنگی، روش هیستوگرام متعادل شده و شاخص NDVI مورداستفاده قرار گرفت تا با تفسیر بصری، واحدهای فتومورفیک تفکیک گردند. درنهایت 4 واحد، 10 تیپ و 96 رخساره (در 261 تکرار) تفکیک شد. بررسی آماری با استفاده از آزمون مربع کای نشان داد که بین مساحت واحدها، تیپ ها و رخساره های بیابان زایی تفاوت معنی دار در سطح اطمینان 99 درصد مشاهده می شود که نشاندهنده تفکیک فضایی مناسب منطقه است. واحد دشتسر (50.97%)، تیپ دشتسر پایینی (25.97%) و رخساره مخروط افکنه با فرسایش آبراهه ای (375.43 ha) بیشترین پراکنش فضایی را در منطقه به خود اختصاص دادند. درنهایت می توان گفت روش روی هم گذاری لایه ها برای مناطق بیابانی ناتوان است و استفاده تلفیقی از تفسیر بصری واحدهای فتومورفیک می تواند این نقیصه را برطرف کرده و دقت نقشه خروجی را افزایش دهد. نقشه مذکور، جهت تهیه و اجرای طرح های مربوط به تعیین قابلیت اراضی، منابع طبیعی و مقابله با بیابان زایی میتواند مورداستفاده قرار گیرد.
کلمات کلیدی: رخساره های ژئومورفولوژی, واحدهای فتومرفیک, سنجش از دور, سیستم اطلاعات جغرافیایی, منطقه سبزوار
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/871732/