میثم زارع - شیراز

بزرگ علوی یکی از پیشگامان داستان نویس ایران است که مانند همه نویسندگان در نوشته های خود از علم بیان به ویژه رکن مهم آن تشبیه سود جسته است. در این نوشتار تلاش بر این است تا از طریق روش توصیفی تحلیلی، تشبیهاتی که علوی در دو مجموعه داستان چمدان و ورق پاره های زندان   به کار برده است، مورد بررسی قرار گیرد. علوی در داستان چمدان که دید چپ گرایانه آشکاری ندارد، تشبیهاتش بیشتر معطوف به توصیف زنان و طبیعت است؛ اما در ورق پاره های زندان ، تشبیهاتش بیشتر با زمینه اندیشه چپی همراه است و می توان ردپای اندیشه مارکسیستی را در آن دید. علوی در تشبیهات بیشتر به توصیف اشخاص، زندان، اشیا و... پرداخته است. تشبیه مرکب نیز بیشتر تشبیهات آثار بزرگ علوی را شامل می شوند.

بزرگ علوی, چمدان, ورق پاره های زندان, تشبیه