تطورات واجی و تحول معنایی واژگان در تاریخ بیهقی
عنوان مقاله: تطورات واجی و تحول معنایی واژگان در تاریخ بیهقی
شناسه ملی مقاله: JR_LSJ-7-12_004
منتشر شده در شماره 12 دوره 7 فصل در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_LSJ-7-12_004
منتشر شده در شماره 12 دوره 7 فصل در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
احمد خاتمی - استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید بهشتی
فارس شریفی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز
حسین الفتی - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی
خلاصه مقاله:
احمد خاتمی - استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید بهشتی
فارس شریفی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز
حسین الفتی - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی
گروههای زبانی در سیر تاریخی از فارسی باستان تا فارسی دری کنونی، تحول و تغییراتی یافته که در این میان تغییر و تطورات واجی یکی از مهمترین دگرگونیهای آن به شمار میرود. در این مقال تلاش میشود که نوع تطور واجی و معنایی در کتاب تاریخ بیهقی به عنوان یکی از امهات نثر سبک خراسانی در قرن پنجم نشان دادهشود. به علت نزدیکی زمانی تاریخ بیهقی به فارسی میانه (پهلوی)، بسیاری از خصوصیات آوایی زبان پهلوی را در خود، حفظ کرده و بسیاری از واژگان مانند: آشکار، پدرود، بهر و... بدون هیچگونه تغییری وارد این کتاب شدهاند. روش کار در این تحقیق به شیوه توصیفیکتابخانهای است. تغییرات واجی در این اثر به صورتهای کاهش و تخفیف ، افزایش ، ابدال و ادغام خود را نشان داده که بیشترین فرآیند این تغییر، ابدال بوده است. در تحول معنایی مفردات در این مقال، واژگان با چند وضعیت تحولی روبرو شدهاند: یا متروک شده و یا علاوه بر معنای گذشته، معنای جدید نیز گرفتهاند. در تحول معنایی، جملهها اغلب در معنای غیر واقعی و وضعی خود بکار رفته و به صورت جملات کنایی درآمدهاند.
کلمات کلیدی: تاریخ بیهقی, تطور واجی, واکه, تطور معنایی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/871897/