منیر عسگر نژاد - دکترای زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران مرکز
محمدعلی گذشتی - دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران مرکز، استاد راهنمای رساله

     هنر و ادبیات، دو شکل از آفرینش است که از دیدگاه زیبایی­شناسی به هم پیوسته­اند. هنر گاهی شکل زیباشناسانه­ خود را تغییر می­دهد که این تغییر شکل می­تواند از راه بازسازی زبان، فهم و دریافت صورت گیرد.  در نگرشی می­توان ادبیات را هنر نامید، وقتی اثر ادبی ویژگی­های منحصر به فرد اثر هنری را با خود دارد، یعنی اثری که خلق شده و تکرارناپذیر است؛ چرا که ادبیات و هنر بیانگر احساس و عواطف هنرمند است و احساس و عاطفه پدیده­ای است که آن را به راحتی نمی­توان بازگو و تکرار نمود. آفرینش هنری نوعی الهام است که با عقل و منطق درک نمی­شود.      می­توان گفت که زیبایی و جمال در هنرها یکسان است و هنر نقاشی، موسیقی و شعر رابطه­ای نزدیک دارند؛ زیرا از روح انسان سرچشمه می­گیرند و با ماده چندان ارتباطی ندارند. این پژوهش نیز به بررسی ارتباط و اثرپذیری متقابل ادبیات و هنر پرداخته است.

ادبیات, هنر, نقاشی, زیبایی شناسی, آفرینش