رابطه سبک رهبری سوء استفاده گر با رفتار انحرافی کارکنان (مطالعه موردی: ادارات ورزش و جوانان استان خراسان شمالی)

هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین رهبری سوءاستفاده گر با رفتار انحرافی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خراسان شمالی انجام گرفته است. روش شناسی: تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری تحقیق کارکنان ادارات ورزش و جوانان خراسان شمالی (466 نفر) بودند که برای نمونه گیری، روش تصادفی طبقه ای با تخصیص متناسب استفاده شد. هر یک از شهرستان ها به عنوان یک طبقه در نظر گرفته شدند و با بهره گیری از فرمول کوکران، 211 نفر از آنان مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سرپرست سوءاستفاده گر تپر (2000) و ابزار رفتار انحرافی بنت و رابینسون (2000)، شامل دو پرسشنامه انحرافات میان فردی و انحرافات سازمانی می باشد. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین رهبری سوءاستفاده گر با رفتار انحرافی کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (01/0≥p). ضریب همبستگی میان این دو متغیر 68/0 است. همچنین رهبری سوءاستفاده گر با رفتار انحرافی بین فردی و رفتار انحرافی سازمانی کارکنان رابطه مثبت و معناداری دارد (01/0≥p). ضریب همبستگی بین رهبری سوءاستفاده گر با رفتار انحرافی میان فردی و رفتار انحرافی سازمانی کارکنان به ترتیب 61/0 و 62/0 می باشد. بعلاوه آزمون رگرسیون نشان داد که متغیر رهبری سوءاستفاده گر پیش بینی کننده خوبی برای متغیر رفتار انحرافی است و 45 درصد از تغییرات این متغیر را پیش بینی می کند (01/0≥p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان انتظار داشت از طریق کاهش رفتار مخرب رهبران، مانع از رفتارهای انحرافی کارکنان شد.

Keywords:

رفتار انحرافی , رفتار انحرافی سازمانی , رفتار انحرافی میان فردی , رهبری سوءاستفاده گر , رهبری مخرب