فرهاد رضازاده - دانشجوی دکتری آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشگاه خوارزمی
سید صدرالدین شجاع الدین - دانشیار آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشگاه خوارزمی
اسماعیل ابراهیمی - استاد فیزیوتراپی، دانشگاه علوم پزشکی ایران
امیرحسین براتی - دانشیار طب ورزشی، دانشگاه شهید رجایی تهران

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرپذیری پارامترهای کینتیکی و کینماتیکی ورزشکاران از راهنمایی به گام برداری، با افزایش هیل استرایک انجام شد.این مطالعه مورد-شاهدی روی 13 ورزشکار مرد در دو وضعیت گام برداری عادی و گام برداری با افزایش هیل استرایک انجام گردید. دامنه حرکتی، گشتاور مفاصل و نیروی عمودی عکس العمل زمین، با دستگاه آنالیز حرکت وایکون و صفحه نیروی کیسلر انجام شد. نتایج نشان داد که افزایش هیل استرایک در مقایسه با الگوی معمول، باعث کاهش معنادار زاویه فلکشن زانو در لحظه تماس پاشنه با زمین و فاز استقرار، کاهش میانگین گشتاور چرخش خارجی و اداکتوری زانو می شود. به علاوه، دورسی فلکشن مچ پا در فاز میانی استقرار با افزایش هیل استرایک در مقایسه با الگوی معمول بیشتر بود؛ بنابراین، شاید گام برداری با افزایش هیل استرایک، بارگذاری مکانیکال مفصل زانو را کاهش دهد و مهم ترآنکه، کشش پذیری عضله گاستروسولئوس را فراهم کند.

آنالیز راه رفتن, کینماتیک, کینتیک, مچ پا, زانو