امین میرزایی - دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک، اراک، ایران
مهدی رضوانی وردوم - دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک، اراک، ایران
حسن شریفی - دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک، اراک، ایران

تولید پراکنده (DG) عموما عبارت از تولید برق در محل مصرف است . هرچند گاهی به تکنولوژی هایی گفته می شود که از منابع تجدیدپذیر برای تولید برق استفاده می کنند. آنچه عموما مورد قبول است این است که این مولدها صرف نظر از نحوه تولید توان، نسبتا کوچک بوده و ظرفیت آن ها معمولا کمتر از سیصد مگاوات بوده و مستقیما به شبکه توزیع وصل می شوند. عدم جایابی مناسب نیروگاه های تولید پراکنده در شبکه، باعث افزایش تلفات و بالا رفتن هزینه های تولید و انتقال انرژی می شود. بنابراین لازم است با روش های بهینه سازی، جایابی مناسب این نیروگاه ها در شبکه انجام گیرد. بدین ترتیب که تعداد نیروگاه های تولید پراکنده، محل نصب و ظرفیت آنها چنان تعیین شود که بیشترین کاهش تلفات شبکه با در نظر گرفتن قیود مساله به وجود آید. در این پژوهش از روش الگوریتم ژنتیک در بهینه سازی مساله استفاده شده است. این برنامه روی شبکه سی و سه شین IEEE پیاده سازی و اجرا شده است. نتایج بدست آمده بعد از چند بار اجرای برنامه با یکدیگر مقایسه شده و مزایا و معایب آن بیان شده است.

الگوریتم ژنتیک، تولید پراکنده ( DG )، قابلیت اطمینان