افروز مکوندی - کارشناسی ارشد شهرسازی، دانشگاه دولتی، واحد خرم آباد
فروزان بیرانوند - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ملایر

مخاطرات طبیعی یکی از موانع اصلی توسعه پایدار محسوب می گردند. همواره وقوع آنها به عنوان سدی بر سر راه توسعه اقتصادی، اجتماعی و عمرانی قرار دارد. چنانچه مخاطرات از شدت بیشتری برخوردار باشد، برنامه های توسعه ملی با مشکلات بیشتری همراه خواهد بود. چرا که بسیاری از تمدن ها و جوامع بشری در اثر وقوع مخاطرات طبیعی از بین رفته اند. انسان با بهره برداری غیر منطقی وضعیت مدیریت بهره برداری از منابع طبیعی بر تعداد و شدت بلایا افزوده است. با نگاهی به تاریخچه بلایای طبیعی میتوان به این مهم پی برد. افزایش بی رویه جمعیت به عنوان یکی از موانع در استفاده صحیح از منابع طبیعی است. به این ترتیب که افزایش جمعیت بالطبع افزایش نیازهای غذایی (توسعه کشاورزی و دامپروری) سکونتگاه ها (توسعه مناطق شهری)، امکانات آموزشی- بهداشتی و تسهیلات رفاهی وغیره را به دنبال دارد که لازمه افزایش این نیازها استفاده غیراصولی، نامناسب و بی رویه از ثروت های طبیعی می باشد در نتیجه پیامدهای ناگوار بلایای طبیعی را سبب می گردد و برنامه ریزی های میان مدت ودراز مدت را به مخاطره می اندازد. بلایای طبیعی یکی از موانع اصلی توسعه پایدار محسوب می شود. اگر شدت بلایا بیشتر باشد، برنامه های توسعه ملی با مشکلات بیشتری همراه خواهد بود. چرا که بسیاری از تمدن ها و جوامع بشری در اثر وقوع بلایای طبیعی از بین رفته اند انسان با بهره برداری غیر منطقی وضعیت مدیریت بهره برداری از منابع طبیعی بر تعداد و شدت بلایا افزوده است با نگاهی به تاریخچه بلایای طبیعی میتوان به این مهم پی برد. افزایش بی رویه جمعیت به عنوان توسعه اقتصادی، اجتماعی و عمرانی قرار دارد. توسعه کشاورزی (سکونتگاه ها) و دامپروری توسعه مناطق شهری، امکانات آموزشی بهداشتی تسهیلات رفاهی و... را به دنبال دارد که لازمه افزایش این نیازها استفاده غیر اصولی، نا مناسب و بی رویه از ثروت های طبیعی می باشد در نتیجه پیامدهای ناگوار بلایای طبیعی را سبب می گردد و برنامه ریزی های میان مدت یکی از موانع در استفاده صحیح از منابع طبیعی است.

بلای طبیعی، توسعه پایدار، مخاطرات محیطی، منابع طبیعی