سیده زهرا عدنانی - دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات بوشهر، ایران
جمال الدین مهدی نژاد درزی - دانشیار، عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران، ایران

پایداری در بافت های تاریخی به دور از تکنولوژی های کنونی، می تواند الگویی مناسب برای طراحی های عصر حاضر باشد؛ زیرا برای تولید و حفظ انرژی هزینه های زیادی متحمل خواهد شد؛ نیل به پایداری محیط کالبدی انسان ساخت به عنوان بخشی از محیط زیست انسانی و دربرگیرنده و سامان دهنده فعالیت های اقتصادی و اجتماعی، در گرو برقراری حالت تعادل پویا میان فضای کالبدی انسانی، محیط فراگیر و کاربران فضاست. پویایی این تعادل در نحوه پاسخ گویی و کنش مندی محیط کالبدی به خواست ها و نیازهای کاربران و نیز شرایط متغیر محیط فراگیر است.آماده سازی بستر ایجاد معماری پایدار، در هر سه شاخه فرهنگی- اجتماعی، اقتصادی و محیطی قابل بررسی است که در همه این شاخه ها توجه به ویژگی ها و قابلیت های منطقه و مردم آن، مورد نظر می باشد. مقاله پیش رو برآن است که از منابع کتابخانه ای به روش تحلیلی-توصیفی به الگوهای توسعه پایدار در بناهای مذهبی تاریخی در بافت قدیم بوشهر به این الگوها دست پیدا کرده و به معرفی این روش ها در جهت بهبود معماری این دیار بپردازد.

معماری پایدار، معماری بومی، بافت قدیم بوشهر، طراحی اقلیمی، مسجد