تاثیر محیط بر افزایش میزان اعتماد به نفس و یادگیری مهارت اجتماعی کودکان ساکن در پرورشگاه با استفاده از علم روانشناسی محیط

یادگیری، بخش مرکزی زندگی هر فرد است، حتی زمانی که به آن فکر نمی کنیم نیز اتفاق می افتد، با این تفکر که رفتار در خلا رخ نمی دهد لذا راه های گوناگون رفتار، مرتبط با محیط کالبدی است. محیط های یادگیری از عناصری تشکیل خواهند شد که در کنار هم معنادار می شوند، ویژگی ها و کیفیت های هر کدام از این عناصر در شکل گیری رفتارهای مختلف موثر می باشد. کودکان در مراکز نگهداری از کودکان بی سرپرست به دلیل نبود امکانات مناسب دچار صدمات جبران ناپذیری نظیر افسردگی، گریز از اجتماع، عدم اعتماد به نفس و... می شوند. رضایت از محیط زندگی از عوامل بسیار مهم در زندگی فرد است که در شخصیت روانی و اجتماعی او نیز تاثیر بسزایی می گذارد. شخصیت کودکان در محیطی شکل می گیرد که در آن بزرگ شده و آموزش می بینند و در تعیین آینده و سرنوشت آنها نیز بسیار موثر می باشد، بنابراین توجه به محیط زندگی کودک بسیار حائز اهمیت می باشد. در این پژوهش که طراحی مرکز نگهداری از کودکان بی سرپرست برای کودکان 3 تا 18 سال می باشد، تلاش شده است ابتدا شناخت کاملی نسبت به موضوع و مبحث کودک و نیازهای او به کمک علم روانشناسی محیط به دست آورده شود، و سپس بر اساس نتایج آن کالبد مناسبی در جهت یادگیری صحیح، رشد اعتماد به نفس و آموزش مهارت اجتماعی کودک خلق کرد. برای انجام این تحقیق با استفاده از روش تحقیق کیفی مبتنی بر تجزیه و تحلیل محتوای پیشینه و تحلیل نمونه های موردی گردآوری شده و در ادامه با تحقیق میدانی و یافته های بخش نظری راهکارهای عملی ارائه گردیده است.

Keywords:

کودکان بی سرپرست , محیط کالبدی , یادگیری کودکان , رفتار کودک , روانشناسی محیط