بررسی اثرات اجرای پروژه های عمرانی زیربنایی بر ارتقا شاخص توسعه انسانی در روستاهای استان فارس

بزرگترین مشکل در فعالیتهای عمرانی، اندازه گیری اثرات و تبعات اجرای این پروژه ها درمحل و مناطق اطراف اجرای پروژه ها می باشد . زیرا برخی از ستانده ها 2 قابل اندازه گیری بصورت کمی نمی باشند و کیفی هستند و تنوع روشها و الگوها ، تبدیل نتایج کیفی به کمی را بسیار دشوار می سازد . در این قبیل موارد تمامی ارزیابان باید از یک استاندارد خاص تبعیت کنند، تا نتایج با یکدیگر قابل مقایسه باشند و همچنین این پروژه ها به سادگی با واحدهای پولی قابل سنجش نمی باش ند و روش های ارزیابی که به تنهائی بر معیارهای مالی تکیه دارند مناسب به نظر نمی رسند . در نتیجه بغیر ازعوامل اقتصادی سایر عوامل اجتماعی و فرهنگی نیز باید در پروسه ارزیابی لحاظ شوند . بنابرا ین در این مطالعه جهت بررسی فعالیتهای عمرانی از شاخص توسعه انسانی HDI براساس تعریف سازمان ملل متحد استفاده شده است . در این مطالعه سعی شده با استفاده از اطلاعات دو مقطع زمانی 1367 و 1372 به بررسی "اثرات تکاثری " اجرای پروژه های عمرانی زیربنائی بر "تغییرات شاخص توسعه انسانی در روستاهای استان فارس " در سطح خرد 4 پرداخته شود . با توجه به این مسئله که بیش از 83 درصد فعالیتهای بهره برداران بخش کشاورزی در مناطق روستائی متمرکزاست بنابراین نمی توان روند توسعه روستاها و توسعه فعالیتهای کشاورزی را دو مقوله جدا از هم فرض نمود. در ابتدا روستاهای مورد نظر تحت دو گروه کنترل و آزمایش انتخاب شدند . سپس بعلت عدم وجود اطلاعات مستند در ارتباط با امید به زندگی، با استفاده از اطلاعات جهانی سه فرم مختلف تابع امید به زندگی برآورد و در شبیه سازی مورد استفاده قرار گرفت .

Keywords:

بخش کشاورزی , توسعه روستائی , توسعه انسانی , امید به زندگی , درآمد روستائی , روش ارزیابی