مژگان قربان زاده - هیات علمی گروه معماری ، دانشکده هنر ، دانشگاه بجنورد ، بجنورد ، ایران

دو مقوله مجزا در جهان ، یکی رشد 2.75 تریلیون دلاری جهان در صنعت گردشگری و دیگری رشد محیط زیست گرایی که با سطح بالایی از مشارکت بین المللی در کنفرانس سال 1992 سازمان ملل متحد در زمینه محیط زیست و توسعه (UNCED) منعکس شد. برگسترش توسعه پایدار و بومگردی و تعریف جایگاه جدیدی برای معماری منظر و برنامه ریزی شهری تمرکز می کند. این دو مقوله با همپوشانی بسیار بالا ، به مدت طولانی مبتلابه مسائلی از قبیل ارزش های متضاد ، زیبایی شناسی ، چگونگی برخورد صحیح با تفریح و اوقات فراغت هستند . بسیاری از برنامه ها و فعالیت های کنونی در حوزه طراحی و برنامه ریزی برای پروژه های صرفا گردشگری مناسب هستند اما دستورالعمل هایی که سبب توسعه و ارتقاء بومگردی می شوند عبارت اند از : تحقیقات اولیه در خصوص ویژگی های جامعه شناختی و زیست محیطی ، دخالت کارگزاران و جامعه محلی در فرآیند برنامه ریزی و به کار بستن حساسیت بیشتر در مسائل مربوط به انتخاب سایت ، طراحی ، مقیاس و نظارت . در پاسخ به چالش بومگردی ، معماران منظر و برنامه ریزان شهری باید توانایی خود را برای کار با گروه های میان رشته ای تقویت کنند و مذاکرات سازنده ای در خصوص اصول اخلاقی مربوط به حفاظت و توسعه محیط زیست داشته باشند .

معماری منظر ، برنامه ریزی شهری ، بومگردی ، ارتباط بین رشته ای معماری و بومگردی