المیرا شیرگیر - پژوهشگر دکتری، شهرسازی، دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
رضا خیرالدین - دانشیار، شهرسازی، دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
مصطفی بهزادفر - استاد، شهرسازی، دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران

وقوع بلایای طبیعی، امروزه بعنوان پدیده ای تکرار شونده، آسیب های شدید مادی و معنوی را بر شهرها تحمیل می کنند. لذا تصمیم گیران، مسئولان و برنامه ریزان تلاش می کنند با مبنا قرار دادن رویکردها و الگوهای مختلف،با تدوین برنامه ریزی های مناسب در راستای کاهش خسارات ناشی از بلایای طبیعی گام بردارند. دو مفهوم پایداری از دیرباز و تاب آوری به تازگی، جهت مقابله با این نوع نوسانات طبیعی و مصنوعی، مطرح و مورد بررسی قرار گرفته اند. در اینجا سوال اصلی این است که بین دو مفهوم پایداری و تاب آوری چه نوع ارتباطی وجود دارد ، آیا این دو در طول و یا در عرض یکدیگرند و یا اینکه هیچگونه ارتباطی بین آنها وجود ندارد.از آنجا که بین این دو مفهوم، همپوشانی هایی وجود دارد، ارتباط آن دو تا حدودی مبهم شده است. در نتیجه تبیین هر چه بیشتر ارتباط بین مفهوم تاب آوری و پایداری در شهر، برای انجام تصمیم گیری ها و سیاست گذاری های آتی امری لازم و ضروری است. برای پاسخگویی به سوالات مطرح شده، روش تحقیق به صورت پژوهشی نظری بوده و بر اساس اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای در حوزه مورد نظر انجام گرفته است. در اینجا با مرور مدارک و مستندات موجود در ارتباط با تاب آوری شهری و پایداری شهری، چهارچوب هایی مفهومی و جداولی برای تبیین نوع رابطه بین این دو مفهوم ترسیم گردید و رابطه این دو مفهوم با ارائه استدلال های منطقی با تاکید بر بعد زمان و مقیاس، آشکار گردید، به نظر می رسد این دو مفهوم از بعد زمان بهم وابسته بوده ولی از بعد مقیاس تا حد زیادی مستقل عمل می کنند که در سیاست گذاری ها باید همه این موارد لحاظ گردند.

تاب آوری شهری، پایداری شهری، زمان، مقیاس