مهسا رستگاری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
شهناز پورناصری - استادیار گروه معماری، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی

نور اغلب به عنوان منبع مفیدی از ذخیره ی انرژی و آسایش بصری در ساختمان ها شناخته می شود. کیفیت و کمیت نور طبیعی وارد شده به یک ساختمان بستگی به عوامل داخلی و همچنین خارجی یک ساختمان دارد. از آنجا که مهمترین جنبه در طراحی ساختمان ها مخصوصا در آب و هوای گرم تابش نور خورشید و جریان باد است آنچه که قادر به کنترل و بهره از این دو مورد می باشد آتریوم است. آتریوم خود به عنوان یک عنصر کلیدی از یک رویکرد پایدار و محیطی در طراحی معماری است. هدف از این پژوهش آشنایی با تاریخچه ی آتریوم و حضور آن در معماری می باشد. اینکه آتریوم که خود امروزه به عنوان یک مزیت در طراحی ساختمان ها است و دلیل محبوبیت بسیاری از ساختمان های بلند مرتبه استفاده از این عنصر در طراحی است، چه تاریخی را پشت سر نهاده و چگونه به جایگاه امروز رسیده. بنابراین در این مقاله با استفاده از مطالعه ی منابع کتابخانه ای معتبر اطلاعات و داده های مورد نیاز در جهت آشنایی با آتریوم در طراحی معماری انجام گرفته است. آشنایی با نحوه ی به کارگیری این عنصر در ساختمان ها و چگونگی پیداش آن می تواند به نحوه ی استفاده از آن در ساختمان های امروزه سمت و سو دهد و اینکه در نظر گرفتن آتریوم در یک ساختمان تا چه اندازه می تواند از لحاظ بحث انرژی و پایداری مفید واقع گردد.

آترویم، نور روز، پایداری، انواع آتریوم