اسماعیل ضرغامی - استاد، معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران
درسا فتوره چی - دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران

با این که روانشناسی محیطی به مطالعه عوامل روانی، رفتاری و محیطی موثر بر دستیابی به کیفیت زندگی می پردازد، هنوز در بعد اجتماعی نیاز به بررسی بیشتری دارد. امروزه یکی از راهکارهایی که برای این مسئله ایجاد شده، مفهوم پایداری است که جنبه های اجتماعی را به عنوان اثرات رفتار پایدار و نیز عوامل تعیین کننده این رفتار در نظر می گیرد. در این تحقیق به بررسی این موضوع پرداخته خواهد شد که چگونه می توان محیط فیزیکی و محیط اجتماعی را از طریق یکپارچه سازی روان شناسی محیط و رفتار پایدار در نظر گرفت. این رفتار فراتر از رفتار زیست محیطی است که به دو بعد انسان و محیط توجه دارد و برای تاکید بر بعد اجتماعی در عین بعد زیست محیطی می تواند موثر باشد. این پژوهش از نظر روش شناسی توصیفی تحلیلی با اهداف کاربردی است که اطلاعات موردنیاز آن به شیوه اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری شده است. سپس از طریق تحلیل روابط آن ها هدف مشترکشان در راستای ارتقاء کیفیت زندگی بررسی شده است. نتایج تحقیق به این واقعیت اشاره دارد که پایداری و کیفیت زندگی به شدت و به طور قابل توجهی بهم مرتبط است. علاوه بر این، بر خلاف انتظارات، رفتارهای پایدار به دنبال مجموعه ای از پیامدهای مثبت روانشناختی است که همچنین شاخص های کیفیت زندگی را تشکیل می دهند. این عواقب عبارتند از رضایت، احساسات خودکارآمدی، انگیزه ذاتی، رفاه روانشناختی و تجدید، شادی و لذت. نتایج این تحقیق می تواند مبنایی برای مشارکت های نظری بیشتر در حوزه علوم اجتماعی و معماری شود.

رفتار پایدار، رفاه روانشناختی، محیط اجتماعی، رفتار زیست محیطی، کیفیت زندگی