مینا محمدی خانی - گروه معماری، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران
جلال فروزانفر - استادیار، گروه معماری، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران

هدف اصلی از این مقاله طراحی تالار شهر یزد با رویکرد انسانگرایی می باشد. سوال اصلی این است که چگونه خلاء فرهنگی ناشی از فاصله گرفتن ساکنین یک شهر با محیط اجتماعی و حس مسئولیت آنها به عنوان یک شهروند را می توان به مردمی که از این مجموعه بازدید می کنند یادآوی کرد و به چه صورت می توان با به وجود آوردن کالبدی مناسب مردم را به طور ناخودآگاه ترغیب به انجام برخی از فعالیت های عمومی کرد و با توجه به ثبت جهانی یزد، زندگی کردن مردمانی با ادیان مختلف در این شهر همچنین مهاجر پذیر بودن آن و بازدیدکننده های فراوانی که به عنوان توریست از شهر دیدن می کنند همه و همه بیانگر نیاز شهر به داشتن فضایی می باشد تا شهروندان آن بتوانند هم خود و هم شهر خود را از دیدگاه های شهری، فرهنگی، اجتماعی، مدنی و ... به عرصه نمایش بگذارند. این نوع مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی است که به صورت کتابخانه ای و میدانی و ادغام این دو به روش استقرایی به تجزیه و تحلیل آنها پرداخته شده است. پس از مطرح شدن استانداردها و ضوابط طراحی تالار شهر، در نهایت به وسیله شبیه سازی رایانه ای پروژه به اتمام می رسد. با توجه به مطالعات انجام شده و سوال پژوهش باید فضایی طراحی شود تا در ابتدا دعوت کننده مردم به داخل مجموعه باشد و برای داشتن حس ارتباط با فضا می توان از فرم های آشنا در بافت معماری شهر استفاده کرد. استفاده از سطوح متخلخل و شفاف نیز به ایجاد حس دموکراسی و مشارکت شهروندان در مسائل شهری کمک می کند. فرمال بودن طراحی با توجه به موضوع هم یکی از مسائلی است که باید به آن توجه کرد. داشتن یک فضای باز میدان مانند جهت گفتگو و در کل نگاه کردن به طرح به صورت پیش نیاز تا فضای کافی برای پاسخگویی به نیازهای نسل آینده هم باقی بماند، از مسائلی است که در طراحی حاضر باید به آن توجه داشت.

طراحی معماری، تالار شهر، انسانگرایی، یزد