مهدیه سیفی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی علوم و صنایع غذایی گرایش فناوری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
امید مصفا - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی علوم و صنایع غذایی گرایش فناوری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
محمد علی حصاری نژاد - دانشجوی دکتری مهندسی علوم و صنایع غذایی گرایش فناوری، دانشگاه فردوسی مشهد

هیدروژل ها مواد پلیمری با ساختار شبکه ای سه بعدی هستند که از طریق اتصالات عرضی میان پلیمری تشکیل شده و توانایی جذب و نگهداری آب درون ساختار پلیمری خود را دارا هستند. اهمیت این مواد به دلیل توانایی آنها برای کنترل وکاربرد فراوان در فرایندهای صنایع مختلف به منظور جذب مواد، خالص سازی، بازیافت روغن، پوشش مواد، انتقال دهنده های دارویی، مواد آرایشی و بهداشتی، مراقبت های شخصی، مهندسی بافت، پزشکی، کشاورزی و صنایع غذایی می باشد. هیدروژل ها بر اساس منبع پلیمری، شکل فیزیکی، بار الکتریکی شبکه، نوع اتصالات عرض، آرایش فضایی و... طبقه بندی می شوند. هیدروژل های غذایی به طور عمده ذرات بیوپلیمری از پروتئین و پلی ساکاریدها در اشکال میکروسفر و نانوسفر، کروی شکل و فیبری و به منظور فرمولاسیون مواد غذایی برای کنترل سیری، کپسولاسیون مواد بیواکتیو، فرار و پروبیوتیک ها، رئولوژی و کنترل بافت و کاهش میزان چربی محصولات غذایی مورد استفاده قرار گرفته اند.

هیدروژل، کپسولاسیون، پیوند های عرضی، پلیمر، پروتئین، پلی ساکارید