زهره یوسفی - دانشگاه سمنان، دانشکده دامپزشکی
آزاده سلیمی - دانشگاه سمنان، دانشکده دامپزشکی

اصطلاح پروبیوتیک به معنی برای زندگی، در مقابل آنتی بیوتیک به معنای ضد حیات است و به میکروارگانیسم های زنده ای اطلاق می شود که هدف آنها تعادل بخشیدن میان میکروارگانیسم های مفید و مضر در سطح دستگاه گوارش انسان است. پری بیوتیک ها نیز کربوهیدرات های غیر قابل هضم موجود در مواد غذایی هستند که برای تحریک رشد باکتری های پروبیوتیک در بدن ضروری می باشند . ثابت شده که محل اثربخشی پروبیوتیک ها در پستانداران، در روده بوده و لذا حداکثر راندمان عملکرد آنها زمانی است که بتوانند بصورت زنده و فعال به این قسمت برسند، لذا امروزه تحقیقات گسترده ای در راستای اعمال روش هایی برای افزایش مقاومت و همچنین امکان رسیدن این میکروارگانیسم های مفید به محل اثربخشی خود صورت گرفته است که ریزپوشانی از آن جمله است. طی این فرآیند، مواد در پوشش هایی قرار می گیرند که می توان محتوایشان را با سرعت کنترل شده تحت شرایط خاص آزاد کرد. خصوصیات مواد دیواره در ویژگی های عملکردی میکروکپسول ها، بسیار تعیین کننده می باشد. نوع فرآیند مورد استفاده برای ریزپوشانی بستگی به ویژگی های فیزیکی و شیمیایی هسته و پوشش وهمچنین نوع کاربرد آن در مواد غذایی دارد . در این تحقیق سعی شده به بخشی از مزایای قابل توجه پروبیوتیک ها و پری بیوتیک ها و همچنین ریزپوشانی آنها با استفاده از مواد مختلف و تحت شرایط گوناگون پرداخته شده و تاثیر این فرآیند بر افزایش کارایی این میکروارگانیسم های مفید مورد بررسی قرار گیرد.

پروبیوتیک، پریبیوتیک، ریزپوشانی، نگهداری، رهایش