مهسا فریدنیا - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان
علی محمدی ثانی - گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان
مسعود نجف نجفی - مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران

در حال حاضر، پروتئین های حاصل از دانه های گیاهی به علت ویژگی هایی که دارند، به عنوان جایگزین منابع پروتئین حیوانی و پلیمرهای شده از نفت مورد توجه می باشند. این ترکیبات یک ماده خام قابل بازیافت و زیست تخریب پذیر با خواص کاربردی فیزیکی و شیمیایی هستند. این زیست پلیمرها در درون پوشانی ترکیبات موثره مواد غذایی به عنوان مواد تشکیل دهنده دیواره استفاده می شوند. در اغلب موارد، برای درون پوشانی با کمک دو روش خشک کردن پاششی و کوسرواسیون مورد استفاده قرار گرفته اند. پروتئین های استخراج شده از سویا، نخود و گندم به عنوان مواد دیواره مورد مطالعه قرار گرفته اند. این پروتئین ها می توانند مواد مناسب پوسته یا زمینه درون پوشانی باشند و کارآیی خوبی را نشان می دهند. سایر پروتئین های گیاهی مانند برنج، جو و آفتابگردان با خواص عملکردی مطلوب می توانند به عنوان ترکیباتی بالقوه برای درون پوشانی مورد بررسی قرار گیرند. این مقاله مروری بر کارایی پروتئین های گیاهی در درون پوشانی خواهد داشت.

ریزپوشانی، پروتئین های گیاهی، سویا، نخود، خشک کردن پاششی