امکان سنجی تولید سوخت زیستی بایواتانول از پوست سیب زمینی توسط مخمر ساکارومایسس سرویزیه (PTCC 5052 Saccharomyces cerevisiae) و باکتری زایموموناس موبیلیس (Zymomonas mobilis PTCC1718)

بایواتانول یک سوخت زیست تجدید پذیر و دوستدار محیط زیست با حداقل آلودگی است که از تخمیر یا تقطیر مواد اولیه متعددی به دست می آید و به عنوان سوخت یا افزودنی به مواد سوختی قابل استفاده است. در این تحقیق از ضایعات پوست سیب زمینی (ppw) به عنوان یک منبع خالص کربن و از روش هیدرولیز اسیدی به عنوان یک روش کم هزینه جهت تبدیل نشاسته به گلوکز استفاده گردید. همچنین جهت سنتز بایواتانول از این پسماند، از دو نوع میکروارگانیسم ساکارمایسس سروزیه و زایموموناس موبیلیس که از کلکسیون سازمان میکروبی ایران تهیه شده بودند، استفاده شد و شرایط مختلف بیوشیمیایی (زمان تخمیر و غلظت عصاره مخمر) بر روی بازده تولید اتانول در هر دو نوع میکروارگانیسم مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که بهترین مدت زمان تخمیر برای باکتری زایموموناس موبیلیس روز پنجم (120 ساعت) و غلظت مطلوب عصاره مخمر اضافه شده به تخمیر 3 گرم بر لیتر بود که بالاترین بازده را جهت تولید بایواتانول (0/521 درصد) داشته است. همچنین بهترین مدت زمان تخمیر برای مخمر ساکارمایسس سروزیه روز هفتم (168 ساعت) بدون افزودن عصاره مخمر بود که بالاترین بازده را جهت تولید بایواتانول (0/180 درصد) داشته است. به طور کلی داده های بدست آمده بیانگر آن بود که باکتری زایموموناس موبیلیس عملکرد بهتری جهت سنتز بایواتانول از پوست سیب زمینی داشته است.

Keywords:

بایواتانول , ساکارومایسس سروزیه , زایموموناس موبیلیس , ضایعات سیب زمینی.