مریم ملک محمدی - استادیار، سم شناسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
سمیه رحیمی عنبر - دانشجوی کارشناسی ارشد، سم شناسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان

گلایفوسیت از جمله علف کش های پر مصرفی است که در طیف گسترده ای از محصولات همچون ذرت، سویا، کلزا، گندم، جو و لوبیا به مصرف می رسد. در سال های اخیر مطالعاتی با هدف بررسی مخاطرات زیست محیطی این ترکیب روی محیط زیست، سلامت انسان و دیگر موجودات غیر هدف به انجام رسیده است. مصرف این ترکیب در یک دوره زمانی مشخص، میتواند منجر به آسیب سیستم عصبی مرکزی گردد. پیامد چنین آسیبی مشکلات تنفسی، ناراحتی های قلبی و عضلانی و در نهایت مرگ خواهد بود . بررسی ها وجود بقایای این علفکش و متابولیت اصلی آن AMPA درمواد غذایی فراوری شده و نیز محصولات کشاورزی در زمان برداشت را تایید نموده است. بر اساس گزارش آژانس استاندارد غذایی انگلستان (اکتبر 2012) بقایای این علفکش در مقادیر 0/2 میلی گرم بر کیلوگرم و بالاتر از آن در 27 نمونه از 109 نمونه نان به اثبات رسیده است. نتایج بررسی انجام شده توسط اداره کشاورزی آمریکا روی 300 نمونه سویا در سال 2011 نشان دهنده آلودگی 90/3% و 95/7% از نمونه ها به بقایای گلایفوست و AMPA به ترتیب در غلظت های 1/9 و 2/3 پی پی ام بوده است. بررسی های زیادی در خصوص سطوح ماکزیمم باقیمانده (MRL) این دو ترکیب در آب و محصولات کشاورزی انجام شده است. سطوح حداکثر باقی مانده (MRLs) گلایفوست برای اکثر محصولات کشاورزی ازسوی مجموعه غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد عبارت است از 5-0/1 میلی گرم بر کیلوگرم. در حال حاضر گلایفوست در فهرست ملی آلاینده های اصلی آب آشامیدنی ایالت متحده آمریکا با حداکثر سطح آلایندگی 0/7 میلی گرم بر لیتر قرار دارد.

گلایفوسیت، باقیمانده، مواد غذایی