نسیم مظفری - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه صنایع غذایی، گروه مهندسی صنایع غذایی ، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه سهند تبریز، ایران
معصومه قدیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه صنایع غذایی، گروه مهندسی صنایع غذایی ، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه سهند تبریز، ایران
اشرف فرشباف - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه صنایع غذایی، گروه مهندسی صنایع غذایی ، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه سهند تبریز، ایران
افسانه وحیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه صنایع غذایی، گروه مهندسی صنایع غذایی ، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه سهند تبریز، ایران

نامحلول بودن مواد غیر قطبی در آب باعث بروز مشکلات اساسی مانند کاهش جذب سلولی ، عدم ترکیب آسان در فرمولاسیون غذاها یا داروهای بر پایه آب میگردد. بعلاوه ساختار مولکولی این مواد بسیار حساس به اکسیژن هوا و نور می باشد به طوری که این مواد در مقابل عوامل مذکور به سرعت قدرت و کارایی خود را از دست می دهند. لذا با توجه ضرورت وارد کردن آن در فرمولاسیون های مختلف غذایی یافتن راه حلی برای افزایش حلالیت این ماده در آب و محافظت از آن در مقابل شرایط محیطی بسیار ضروری به نظر می رسد. یکی از این روش ها تهیه ی نانو امولسیون ها است. نانو امولسیون ترکیبی از دو فاز امتزاج ناپذیر می باشد که یکی از فازها به شکل قطرات کروی در دیگری پراکنده شده اند و اندازه ذرات آنها کمتر از nm 1000 بوده و به دو روش با انرژی پایین و بالا تولید می شوند. هدف از مقاله حاضر، مروری بر روش های مختلف سنتز نانو امولسیون های غذایی و پایداری ترمودینامیکی می باشد.

نانوامولسیون، نانوذرات، پایداری ترمودینامیکی، فرمولاسیون غذایی