کاربرد نانوتکنولوژی در تولید ترکیبات و افزودنی های غذایی سالم

هدف از فرآوری مواد غذایی و افزودنی ها در مقیاس نانو توسعه عطر و طعم، بافت، کنترل رهایش طعم، بهبود ویژگی های حسی و همچنین افزایش جذب و زیست دسترس پذیری مواد مغذی و مکمل هاست. روش های ساخت نانوذرات به روش مکانیکی شامل روش های هموژنیزاسیون (همزنی دور بالا، فشار بالا، سونیکاسیون)، اتمیزاسیون (پاششی، الکترواسپری)، آسیابی، روزن رانی و سیال فوق بحرانی می باشد. نانومواد کاربردی رایج در غذا شامل ترکیبات آلی (معمولا طبیعی) (پپتیدها، آمینو اسیدها، روغن های ضروری، مواد عطری، رنگدانه ها، ویتامین ها و آنتی اکسیدان های محلول در چربی، اسیدهای چرب غیر اشباع، پلی ساکاریدهای قابل و غیر قابل هضم)، مواد و اکسیدهای معدنی (آهن، کلسیم، روی، تیتانیوم)، میکروارگانیسم ها (پروبیوتیک ها) و برخی افزودنی ها (آنتی اکسیدا نها، رنگ های سنتزی، نگهدارنده ها) می باشند. جذب بیشتر و قابلیت دسترسی بیولوژیک افزودنی های خاصی نظیر نگهدارنده ها و برخی نانواکسیدهای فلزی می تواند خطر بیشتری برای سلامت مصرف کننده ایجاد کند. مسیر اصلی ورود ذرات میکرو یا نانو به روده از طریق مصرف مواد غذایی و نوشیدنی هاست و تاثیر آنها بر سلامت به ماهیت فیزیکو-شیمیایی نانو مواد در محصولات غذایی و میزان و مدت مواجهه مصرف کنندگان با مصرف غذاهای نانو بستگی دارد. نگرانی اصلی در مورد به کارگیری نانومواد نامحلول، غیر قابل هضم و مقاوم زیستی در غذاها است که ممکن است ریسک سلامتی برای مصرف کننده ایجاد کند. از این رو مواد محلول و قابل هضم و مواد غیرمقاوم از قبیل نانوساختارهای غذایی و نانو امولسیون ها، برای نوآوری های تکنولوژیکی در بخش غذای سالم مناسب می باشند.

Keywords:

نانو مواد , ترکیبات غذا , افزودنی ها , سلامتی