زایلوالیگو ساکاریدهای ذرت : ساختار، روش استخراج و ویژگی های سلامت بخش آنها

در حال حاضر فیبر به عنوان یک ترکیب غذائی از محبوبیت بالائی برخوردار است و در فرآورده های غذائی مختلف با اهداف متفاوت مورد استفاده قرار می گیرد. الیگوساکاریدها اصطلاحی است که برای الیگومرهای قندی مورد استفاده قرار میگیرد و در حقیقت پلیمرهای کوتاه زنجیری از واحدهای منوساکاریدی می باشند که با اتصالات α و β گلیکوزیدی به یکدیگر متصلند. زایلوالیگوساکاریدها (XOS) یکی از انواع الیگوساکاریدهای غیر قابل هضم میباشد و معمولا از زایلان به عنوان جزء اصلی همی سلولز گیاهی با روش هیدرولیز آنزیمی تولید می شود. ذرت یکی از غلات اصلی تولیدی در جهان محسوب می شود. بخش عمده تشکیل دهنده ی سبوس و فیبر ذرت را فیبرهای رژیمی و به ویژه انواع نامحلول تشکیل می دهد که بخش نا محلول خود شامل سلولز و همی سلولز و مقادیر بسیار جزیی لیگنین می باشد. همی سلولز ذرت با دارا بودن اسکلت زایلانی و انشعابات آرابینوزی می تواند به عنوان یکی از فرآورده های جانبی در تولید انواع مختلفی از اولیگوساکاریدها از جمله XOS یا آرابینوزایلو اولیگوساکارید (AXOS) مورد استفاده قرار بگیرد. AXOSs و XOSs توسط انسان هضم نمی شوند چرا که بدن انسان فاقد آنزیم هائی است که بتواند اتصالات β را هیدرولیز نماید. بنابراین دارای ویژگی های پریبیوتیکی بوده و از آنجائیکه که در روده کوچک هضم و جذب نمی شود، لذا به روده ی بزرگ رسیده و اثرات سلامتی بخش خود را اعمال می نماید. این ترکیبات قادر به کاهش سطح کلسترول، تری گلیسیرید و گلوکز می باشند. علاوه بر این به دلیل وجود انشعابات فرولیک اسید، AXOS دارای فعالیت ضد اکسایشی نیز هستند. در این تحقیق منابع استخراج AXOS و XOS ، روش های استخراج و اثرات سلامتی بخش آن ها مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

Keywords:

اولیگوساکارید , ذرت , زایلان , سبوس , ضایعات