بررسی تاثیر فرآیند استخراج بر خصوصیات آنتی اکسیدانی عصاره برگ شنبلیله

امروزه نگهدارنده های شیمیایی به منظور افزایش زمان ماندگاری و حفظ کیفیت، بطور متداول در مواد غذایی مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. با توجه به اینکه اثرات جانبی این نگهدارنده ها به طور کامل شناخته شده نمی باشد و همچنین به دلیل مضرات احتمالی استفاده مداوم از آن ها، کاربرد نگهدارنده های طبیعی رو به افزایش است. در این پژوهش عصاره برگ گیاه شنبلیله با استفاده از روش های مختلف (حلالی، اولتراسوند، فوق بحرانی و آب زیر بحرانی) استخراج شد. میزان ترکیبات فنولی عصاره با روش رنگ سنجی و خاصیت آنتی اکسیدانی آن با استفاده از روش های مهار رادیکال های آزاد DPPH ، روش بیرنگ شدن بتاکاروتن:لینولئیک اسید و روش احیا آهن اندازه گیری شد. عصاره استخراج شده با روش اولتراسوند (1265/85 mgGA/100gE) بالاترین میزان ترکیبات فنولی و عصاره استخراج شده با روش حلالی (754/65 mgGA/100gE). کمترین میزان ترکیبات فنولی را داشتند. بین میزان ترکیبات فنولی و فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره رابطه وجود داشت و با افزایش غلظت عصاره فعالیت آنتی اکسیدانی آن افزایش یافت. عصاره شنبلیله به دلیل دارا بودن ترکیبات فنولی دارای خاصیت آنتی اکسیدانی می باشد و می تواند به عنوان یک نگهدارنده طبیعی جایگزین مناسبی برای نگهدارنده های سنتزی مورد استفاده قرار بگیرد.

Keywords:

عصاره شنبلیله , آنتی اکسیدان , استخراج