هادی گنجی زهرایی - مربی، پژوهشکده مالی و اقتصاد راه، مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، تهران، ایران

کنترل انتشار گازهای گل خانه ای در بهره برداری از حمل و نقل زمینی، موضوعی است که در توافقنامه کیوتو بدان توجه شده است. به منظور تسهیل در دستیابی به اهداف پروتوکل، مکانیزمی با عنوان مکانیزم توسعه پاک در آن منظور شده که امکان مشارکت کشورهای توسعه یافته و صاحب تکنولوژی با کشورهای درحال توسعه برای اجرای پروژه های بهینه سازی مصرف سوخت وجود دارد. در این مقاله با استفاده از دو ابزار متا تحلیل و مطالعات میدانی، به اولویت استفاده از مکانیزم توسعه پاک در حمل و نقل جاده ای نسبت به ریلی پرداخته شده است. براین اساس، برآورد سالانه پتانسیل کاهش انتشار براساس سناریوهای مختلف در کل حمل و نقل در بازه 62.8-12.56 میلیون تن و برای حمل و نقل جاده ای 25.8-5.16 میلیون تن برآورد می شود. درکنار آن درمقایسه ی دو مد حمل و نقل جاده ای و ریلی در شرایط مساوی جابجایی بار و مسافر دریک بازه زمانی 20 ساله، میزان انتشار در مد جاده ای مسافر 124% و در قسمت بار 413% نسبت به ریلی بیشتر است.    

پروتکل کیوتو, مکانیزم توسعه پاک, پتانسیل کاهش انتشار, اندازه بازار تجارت انتشار