نقش تعلل ورزی، خود تنظیم گری و باورهای فرا شناختی در پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دختر دوره متوسطه

 هدف پژوهش حاضر نقش تعلل ورزی، خود تنظیم گری و باورهای فرا شناختی در پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دختر دوره متوسطه بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه­ی آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر مشکین شهر در سال تحصیلی 92-91 تشکیل می­دهند. آزمودنی­های پژوهش شامل 120 نفر از دانش آموزان دختر شهر مشکین شهر بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از بین مدارس این شهر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تعلل ورزی دانش آموزان (PASS)، مقیاس خود تنظیم گری، مقیاس باورهای فراشناختی و مقیاس فرسودگی تحصیلی استفاده شد. یافته ها به روش آماری ضریب همبستگی، رگرسیون چندمتغیری و تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج ضریب همبستگی نشان داد که ارتباط مثبت و معنی داری بین باورهای فراشناختی، تعلل ورزی با فرسودگی تحصیلی وجود دارد (001/0> P). همچنین بین خودتنظیمی با فرسودگی ارتباط منفی و معنی داری وجود دارد (001/0> P). نتایج تحلیل مسیر نشان دادند که تعلل ورزی و باورهای فراشناختی به واسطه خود تنظیم گری بر فرسودگی تحصیلی تاثیر می گذارند. دانش­آموزانی که با خود تنظیم گری بیشتر از راهبردهای شناختی و فراشناختی بیشتری استفاده می کردند. تعلل ورزی پایین­تری داشتند و در نتیجه پیشرفت تحصیلی آنها بیشتر بود.

Keywords:

تعلل ورزی , خود تنظیم گری , باورهای فرا شناختی , فرسودگی تحصیلی