سیدرسول میرقادری - استادیار، دانشکده مهندسی عمران دانشگاه تهران
عبدالرضا سروقدمقدم - استادیار، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله
حسین یوسف پور - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشکده مهندسی عمران دانشگاه تهران

کاربرد قالبهای تونلی جهت ساخت سازه های چند طبقه ی بتنی به عنوان یکی از فناوریهای نوین ساختمانی در کشور ما مطرح گردیده است. این روش ساخت که منجر به تولید سازه هایی با سیستم باربر متشکل از دیوارهای برشی و دال و فاقد تیر و ستون میگردد، با توجه به مطلوبیت های متعدد اجرایی- اقتصادی و مشاهدهی عملکرد قابل قبول در اکثر زلزله های گذشته در حال تبدیل به یکی از مطرحترین گزینههای ساخت و ساز انبوه در مناطق مختلف جهان است. علیرغم گستردگی ساخت و ساز انجام شده به این روش، تا کنون تحقیقات محدودی جهت بررسی واقع بینانهی رفتار این نوع سیستم صورت گرفته و در حال حاضر روند جاری جهت طراحی این نوع سازهها رجوع به روند طراحی سیستمهای دیوار برشی متعارف و در پارهای موارد رعایت برخی محدودیت های توصیه شده جهت نسبت سطح مقطع دیوارها به سطح پلان میباشد.این امر در حالی است که به دلیل برخی مشخصات ذاتی این نوع سازهها، بین آنها و سیستمهای دیوار برشی متعارف تفاوتهای قابل توجهی در رفتار لرزهای و از سوی دیگر در محدودیت های جزئیات بندی وجود دارد که عدم توجه به آنها می تواند منجر به طراحی سازه هایی بسیار غیر اقتصادی و یا حتی غیر ایمن گردد. این امر لزوم بررسی های دقیقتر را بهصورت جداگانه بر روی این سازهها نشان میدهد.در تحقیق حاضر، پس از بررسی کلی ساختمانهای ساخته شده با قالبهای تونلی، وضعیت عملکرد لرزهای آنها با کاربرد تحلیلهای غیرخطی بر روی مدلهای رشتهای نمونه های اجرا شدهی واقعی در ایران مورد بررسی قرار گرفته و میزان اعتبار فرضیات طراحی، به خصوص در زمینهی ضریب رفتار و اضافه مقاومت آنها سنجیده میشود.

ساختمانهای بتنی تونلی، دیوار برشی، ضریب رفتار ، المان رشتهای، تحلیل استاتیکی غیرخطی