تاملی بر جایگاه نافرمانی مدنی در اسناد بین المللی، فقه سیاسی شیعه و نظام حقوقی ایران
عنوان مقاله: تاملی بر جایگاه نافرمانی مدنی در اسناد بین المللی، فقه سیاسی شیعه و نظام حقوقی ایران
شناسه ملی مقاله: JR_CSIW-4-2_002
منتشر شده در شماره 2 دوره 4 فصل در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_CSIW-4-2_002
منتشر شده در شماره 2 دوره 4 فصل در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمد جواد ارسطا - استادیار دانشکده حقوق پردیس فارابی دانشگاه تهران.
مینا اکبری - دانشجوی دکتری حقوق عمومی پردیس فارابی دانشگاه تهران
خلاصه مقاله:
محمد جواد ارسطا - استادیار دانشکده حقوق پردیس فارابی دانشگاه تهران.
مینا اکبری - دانشجوی دکتری حقوق عمومی پردیس فارابی دانشگاه تهران
نافرمانی مدنی مسئلهای است که در سالهای اخیر به طور جدی مورد توجه قرار گرفته و حدود و ثغور آن مورد بحث واقع شده است. در کشور ایران نیز از مسائل جدید محسوب میشود و هنوز مطالعات قابل توجهی در این زمینه صورت نگرفته است. ضعف نظری در این زمینه موجب شد به منظور توسعه ادبیات حقوق عمومی، بررسی دقیقتر و جامعتری در این زمینه صورت گیرد؛ لذا مقالهی حاضر به دنبال پاسخ به این پرسش است که نافرمانی مدنی در فقه سیاسی شیعه و نظام حقوقی داخلی و بینالمللی چه جایگاهی دارد به منظور تبیین این دیدگاهها از روش تحلیلی و توصیفی استفاده کردهایم. دقت در نظم حقوقی بین المللی نشان داد که این منابع الزاماتی را برای دولت در عرصه ی تدوین قانون و اتخاذ تصمیمات در نظر گرفته اند. بدین معنی که دولت را ملزم به رعایت حقوق شناسایی شده برای شهروندان می دانند و شهروندان را در مقابل دولتی مکلف می دانند که به تکالیف خود عمل نموده باشد. افزون بر آن، با ارائه دلایل متعدد ثابت شد، از منظر فقه سیاسی شیعه، انتقاد و بیان خطاهای حکومت در یک جامعه اسلامی نه تنها حق، بلکه از تکالیف شهروندان محسوب می شود و تحت شرایطی این انتقاد میتواند در قالب نافرمانی مدنی صورت گیرد. در نظام جمهوری اسلامی ایران نیز با رعایت ضوابطی خاص، میتوان نافرمانی مدنی را یکی از وجوه اصل هشتم قانون اساسی دانست.
کلمات کلیدی: نافرمانی مدنی, مقاومت در برابر قانون, فقه سیاسی شیعه, نظم حقوقی, نظارت
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/874329/