تجربه دعا در زندگی بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی : مطالعه فنومنولوژی

چکیده زمینه و هدف: گرایش به مذهب و معنویت در هنگام بیماری در زندگی بیماران بیشتر از هر زمان دیگری مشاهده می شود. یکی از رایج ترین منابع مذهبی و معنوی مورد استفاده بیماران دعا است. آن زمان که فرد حیات خود را در معرض خطر می بیند به دعا کردن که پیوند میان او و خداوند است توسل می جوید. این پژوهش با هدف توصیف تجارب دعا در زندگی بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی بستری انجام شده است. آگاهی از تجارب دعا در زندگی این بیماران به درمانگر کمک خواهد نمود تا شناخت عمیقی در رابطه با اثر دعا بر ابعاد مختلف زندگی این بیماران به دست آورده و در ارتقای کیفیت زندگی آن ها گام بردارد. روش پژوهش : این مطالعه، یک مطالعه کیفی از نوع پدیده شناسی می باشد. نمونه گیری به روش مبتنی بر هدف و تا اشباع اطلاعات انجام گرفته است. اطلاعات از طریق مصاحبه ی بدون ساختار با مبتلا یان به سرطان تحت شیمی درمانی بستری جمع آوری شده است. یافته ها: مصاحبه های استخراج شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. واز ۳۴۳ کد اولیه استخراج شده ۶ مفهوم اصلی (تم) پرستش و عبادت ، یاری خواهی ، آرامش ، واکنش معنوی در برابر تشخیص سرطان ، باورها و نگرش ها و حمایت معنوی بدست آمد. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد توسل به دعا و نیایش می تواند بر ابعاد مختلف کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی بستری موثر باشد. بنابراین برطرف کردن نیازهای معنوی و مذهبی این بیماران در حیطه مراقبت معنوی پرستاران از این بیماران قرار می گیرد.

Keywords:

کلید واژه: تجارب دعا , بیماران مبتلا به سرطان , شیمی درمانی , بستری