علیرضا مورکی - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
سمیرا سنجابی - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
علیرضا مهدویان - عضو هیات علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران

امروزه با توسعه دانش و فناوری نانو می توان در کنار حفظ خواص، با افزودن نانوذرات معدنی، به ویژه ذرات دارای خواص مغناطیسی، قابلیت های جدیدی را به مواد پلیمری القا کرد. به منظور حفظ خواص اولیه، پراکنش نانوذرات در ماتریس پلیمری باید به خوبی انجام شود. برای بهبود پراکنش در پلیمرهای آلی، راه های گوناگونی ارائه شده است. یکی از آن ها، اصلاح سطح نانوذرات با ترکیبات آلی حاوی گروه های عامل دار است که حتی می توانند در واکنش پلیمرشدن شرکت کنند. اغلب پلیمرهای آلی به دلیل ماهیت آب گریزی می توانند از این نانوذرات در برابر تخریب های محیطی محافظت کنند. نانوذرات و نانوکامپوزیت های مغناطیسی کاربردهای زیادی در تهیه رنگ، جوهر، حسگرها و ریزپردازنده ها، پزشکی، دارورسانی کنترل شده، کاتالیزگرها، تصفیه آب و جداسازی آلاینده ها دارند. پلیمرهای مغناطیسی از ویژگی هایی مانند چقرمگی، فرایندپذیری آسان، انعطاف پذیری، قابلیت ارتجاعی و زیست سازگاری برخوردارند. بدین سبب و نیز به دلیل داشتن تغییرات شیمیایی و فیزیکی برگشت پذیر در پاسخ به میدان مغناطیسی خارجی، اهمیت این مواد روز به روز در حال افزایش است. اصلی ترین ویژگی پلیمرهای مغناطیسی، قابلیت آن ها در پاسخ به تغییرات میدان مغناطیسی خارجی است. زیرا این پلیمرها وقتی در معرض میدان مغناطیسی خارجی قرار می گیرند، ساختار آن ها به سرعت دچار تغییرات میکروسکوپی می شود. به همین صورت، پس از اینکه اثر میدان مغناطیسی خارجی از بین رفت، به سرعت به حالت اولیه خود برمی گردند. ژل ها و الاستومرهای پلیمری پاسخگو به میدان مغناطیسی، مثال هایی از این دست هستند که مورد توجه قرار گرفته اند.

نانوذره مغناطیسی, پلیمر, نانوکامپوزیت, مگنتیت, ژل مغناطیسی