بررسی سطح عملکرد قابهای با بادبند برون محور در ترکیب با قاب خمشی ویژه با استفاده از تحلیل استاتیکی غیر خطی

طراحی و بهسازی سازه ها بر اساس عملکرد به عنوان آخرین دستاورد در زمینه طراحی لرزه ای مطرح است به طوریکه بسیاری از آیین نامه های طراحی در حال گذر از روش طراحی قدیمی بر اساس نیرو به سمت طراحی بر اساس عملکرد می باشند. هدف از طراحی بر اساس عملکرد قادر ساختن مهندس به طراحی سازه هایی است که عملکردشان قابل پیش بینی است. معیار طراحی در آیین نامه 2800 طراحی بر اساس نیرو می باشد که در ساختمان های معمولی بر اساس تحلیل استاتیکی معادل نیروهای ناشی از زلزله محاسبه می شود طراحی بر این مبنا باعث در نظر نگرفتن اثرات دینامیکی واقعی زلزله خواهد شد. در میان سیستم های سازه ای که برای تحمل بار جانبی زلزله موجود می باشند ساختمان های با بادبند برون محور از اهمیت خاصی برخوردارند، این سیستم به دلیل داشتن سختی و شکل پذیری مناسب مورد توجه بسیاری از طراحان قرار دارد.در جاهاییکه از خطر زلزله نسبی بالایی برخوردارند برای احداث ساختمان های مهم با ترکیب این سیستم با قاب های خمشی ویژه می توان به نتایج مطلوبی دست پیدا کرد.در این پژوهش به بررسی سطح عملکرد این سیستم ترکیبی برای چندین قاب 5 ، 8 و 10 طبقه با طول تیر پیوندهای مختلف می پردازیم. برای بدست آوردن نقطه عملکرد سازه از روش طیف ظرفیت آیین نامه ATC-40 که بر اساس تحلیل استاتیکی غیر خطی است استفاده کرده ، سپس اجزای سازه در نقطه عملکرد مورد ارزیابی قرار خواهند گرفت. همچنین مقادیر جابجایی های نسبی طبقات و نیاز یا عدم نیاز به بهسازی مورد توجه قرار خواهد گرفت. در ضمن سازه های مورد نظر با تحلیل دینامیکی غیر خطی توسط چندین شتابنگاشت مورد ارزیابی قرار خواهند گرفت

Keywords:

طراحی بر اساس عملکرد , قابهای با بادبند برون محور , قاب خمشی ویژه , تحلیل استاتیکی غیر خطی