حمید رهنمون
جلیل دژم پور
جعفر حاجیلو

به منظور ارزیابی و شناسائی ظرفیت ژنتیکی ژنوتیپ های زردآلوی موجود در ایران آزمایشی در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با هفت تیمار و سه تکرار طراحی و از شهریور 1383 در ایستگاه تحقیقات باغبانی سهند به اجرا در آمد. در این تحقیق ژنوتیپ های امیدبخش انتخابی به شماره های 177، 190، 390، 414، 416، 464 و 269 با رقم تجاری اردوباد 90 (به عنوان شاهد) به مدت هفت سال مقایسه شدند. نتایج نشان داد که بین عملکرد باردهی و تاریخ تمام گل ژنوتیپ و رقم شاهد اختلاف معنی دار وجود نداشت. دامنه رسیدن میوه بین زودرس ترین و دیررس ترین ژنوتیپ حدود 45 روز بود. ژنوتیپ 414 سنگین ترین میوه (6/57 گرم) و بیشترین نسبت وزن میوه به هسته (3/30) را داشت. کمترین اختلاف ضخامت گوشت میوه رقم شاهد با ژنوتیپ 464 و بیشترین اختلاف معنی دار آن با ژنوتیپ 269 به دست آمد (p≤0.05). بر اساس نتایج صفات بیوشیمیایی، بیشترین اختلاف معنی دار با 7/7 درصد بین مقدار قند (TSS) ژنوتیپ های 416 و 177 و با 2/1 درصد بین محتوای اسیدهای آلی کل ژنوتیپ های 390 و 177 به دست آمد (p≤0.05). اختلاف بین اسیدیته فعال (pH) میوه ژنوتیپ ها معنی دار نبود. یک همبستگی منفی و معنی دار (r2 = 0.8) نیز بین محتوای اسیدهای آلی کل و اسیدیته فعال میوه ژنوتیپ وجود داشت. بر اساس کل نتایج به دست آمده ژنوتیپ 177 به منظور تازه خوری، ژنوتیپ های 464 و 390 برای فرآوری و ژنوتیپ های 190، 414 و 269 برای مصارف دوگانه شناسایی شدند.

زردآلو, دامنه رسیدن, صفات بیوشیمیایی, عملکرد, فرآوری, میوه