معصومه اکبری-کلیشمی - کارشناس ارشد ژنتیک، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین–پیشوا، تهران، ایران
شهره زارع کاریزی - دکترای ژنتیک مولکولی، گروه زیست شناسی، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد واحد ورامین-پیشوا، تهران، ایران
مرتضی کریمی پور - دکترای تخصصی بیوتکنولوژی پزشکی، عضو هیئت علمی انستیتو پاستور، تهران، ایران

هدف: در مطالعه حاضر میزان بیان ژن های مذکور در 30 بیمار مبتلا به سرطان سلول های غیرکوچک ریه بررسی گردیده است. مواد و روش -ها: استخراج RNA از بافت توموری و بافت مجاور 30 بیمار مبتلا به سرطان سلول های غیرکوچک ریه انجام شد. پس از سنتزcDNA ، با روشReal time-PCR بیان ژن هایBeclin1  و LC3 ارزیابی گردید. همچنین میزان بیان این ژن ها با یافته های بالینی و پاتولوژی بیماران مقایسه شد. نتایج: در مطالعه حاضر میزان بیان دو ژنBeclin1  (p<0.0001) و LC3 (p<0.0001) افزایش قابل توجهی داشت. همچنین ارتباط معنی‫داری بین افزایش بیانLC3 بانوع زیرگروه بافتی مشاهده شد (p=0.0171). نتیجه گیری: افزایش بیان دو ژن  Beclin-1و LC3 ممکن است باعث افزایش فرآیند اتوفاژی شود و افزایش فرآیند اتوفاژی می تواند باعث توسعه‎ی تومورزایی گردد که تایید این نتیجه نیاز به تحقیقات بیش تر دارد.  

اتوفاژی, Beclin1, LC3, سرطان سلول های غیرکوچک ریه