لیلا جمالزاده - دانشگاه گیلان، دانشکده علوم پایه، گروه زیست شناسی، رشت، ایران
حسین غفوری - دانشگاه گیلان، دانشکده علوم پایه، گروه زیست شناسی، رشت، ایران
ریحانه سریری - دانشگاه گیلان، دانشکده علوم پایه، گروه زیست شناسی، رشت، ایران

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی این است که آیا آرتسونات فعالیت ضدتکثیری خود را با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی در رده سلولی سرطان سینه انسانیMCF-7  اعمال می کند. تعیین اثر اکسیدانتی آرتسونات می تواند مکانیسم احتمالی جایگزین برای سمیت سلولی آن را شرح دهد. مواد و روش ها: به منظور بررسی فعالیت سمیت سلولی آرتسونات، سلول های MCF-7 با غلظت های مختلف آرتسونات (0، 5، 10، 25، 50، 75، 100 و 200 میکروگرم بر میلی لیتر) تیمار شده و 24 ساعت بعد مورد سنجش MTT قرار گرفتند. همچنین فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز در سلول های تیمارشده با دوزهای انتخابی آرتسونات (10، 25، 50 و 100 میکروگرم بر میلی لیتر) پس از 24 ساعت سنجیده شد. به علاوه از مایع رویی برای ارزیابی میزان تولید نیتریک اکساید با استفاده از متد گریس استفاده شد. نتایج: آرتسونات به صورت وابسته به دوز باعث مهار رشد سلول های MCF-7 شد و نیز فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی سوپر اکسید دیسموتاز و پراکسیداز را به طور معنی داری افزایش داد. همچنین آرتسونات تولید نیتریک اکساید را به صورت وابسته به دوز مهار نمود. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد، آرتسونات اثر سمیت سلولی خود را از طریق افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی و نیز با مهار تولید نیتریک اکساید در سلول هایMCF-7  اعمال می نماید. افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی در سلول های تیمار شده با آرتسونات، احتمالا سیستم دفاع آنتی اکسیدانتی را تغییر داده و  موجب اثر ضدتکثیری شده است.  

آرتسونات, فعالیت­ ضد تکثیری, آنزیم­های آنتی اکسیدانی, MCF-7